تأثیر توأم پیوند غیر اتولوگ سلول های بنیادی استخراج شده از چربی و فاکتور رشد عصبی بر ترمیم عصب سیاتیک له شده در موش صحرایی

زمینه و هدف: از آنجایی که سلول های بنیادی برگرفته شده ار بافت چربی، در دسترس و آسان می باشند، در در این بررسی، تأثیر پیوند سلول های بنیادی مشتق شده از چربی (adsc) و هورمون رشد عصب (ngf)، بر شاخص عمل عصب در موش صحرایی دارای له شدگی عصب سیاتیک، از طریق بررسی رفتار و الکتروفیزیولوژی در روند ترمیم، ارزیابی شد. روش تحقیق: در این تحقیق، از 28 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده شد که پس از له کردن عصب سیاتیک، در 4 گروه شامل: گروه رت های سالم، گروه رت های شاهد فقط تحت آسیب عصبی، گروه رت های آسیب دیده تحت درمان با ngf و گروه رت های آسیب دیده تحت درمان با adsc و ngf قرار گرفتند. میزان بهبودی توسط آزمون حسی شاخص فعالیت عصب سیاتیک (sfi، دامنه پتانسیل فعالیت حرکتی (amp) و سرعت هدایت پیام عصبی (ngv) ارزیابی گردید. یافته ها: میزان تأخیر بهبود حسی، 2 هفته پس از ترمیم، در گروه ngfنسبت به گروه سالم افزایش معنی داری داشت (01/0p<)، اما در گروه سلول درمانی، بهبودی کاملاً مشخصی دیده شد. میانگین sfi در پایان هفته ششم، در گروه سلول درمانی و ngf نسبت به گروه شاهد افزایش داشت، اما معنی دار نبود. میانگین ncv و amp در گروه های درمانی به خصوص گروه سلول درمانی نسبت به گروه شاهد، افزایش غیر معنی داری داشت. نتیجه گیری: پیوند asdc به همراه تجویز ngf موضعی، می تواند یک رویکرد درمانی برای ترمیم جراحت عصبی مناسب محسوب می شود و ngfنیز اثر مثبتی بر ترمیم عصب سیاتیک دارد.